Σελίδες

Thursday, August 30, 2012

Ότι και να λένε

Πριν αρχίσω, να πω λίγα πράγματα για τα μαθήματα στα ωδεία και πως λειτουργούν.
Αφού διαλέξεις το όργανο που θες να μάθεις (ας πούμε πιάνο), είναι προαιρετική η εκμάθηση κάποιων γνώσεων μουσικής (π.χ. ονόματα νοτών, οι "σχέσεις" ας πούμε που έχουν μεταξύ τους οι νότες κτλ...). Αυτά τα μαθήματα χωρίζονται σε 2 κατηγορίες, θεωρεία που είναι τα 3 πρώτα χρόνια και η αρμονία, πάλι 3 χρόνια. Στην θεωρία μαθαίνεις τα βασικά και στην αρμονία μαθαίνεις πως να συνθέσεις κομμάτια. 
Όμως, όταν αρχίζεις την αρμονία, πρέπει υποχρεωτικά να παρακολουθήσεις και άλλα  3 μαθήματα: ιστορία της μουσικής (π.χ. Πότε βρέθηκαν τα πρώτα μουσικά όργανα, πότε γεννήθηκε ο τάδε συνθέτης κτλ), σολφέζ (ας πούμε πως να τραγουδάς σωστά) και χορωδία. Οπότε, μαζί με το όργανο, πρέπει να πηγαίνεις στο ωδείο 5 ώρες την εβδομάδα (1 ώρα το μάθημα). 
Μα έχει κι άλλο.
Στον δεύτερο χρόνο της αρμονίας, είναι υποχρεωτικό να διδάσκεις σε κάποιο παιδί (για να μάθεις να διδάσκεις μουσική, εφόσον υποτίθεται πως αυτό θες να κάνεις στη ζωή σου.)και μορφολογία (δεν έχω ιδέα τι είναι πάντως προσθέτει ακόμα 1 ώρα). Αυτά συνεχίζονται και τον τρίτο χρόνο της αρμονίας. Οπότε συνολικά 7 ώρες την εβδομάδα τις περνάς στο ωδείο.
Ας περάσουμε σε εμένα τώρα. 
Άρχισα πιάνο γιατί μου άρεσε. Και ακόμα μου αρέσει. Με ρώτησαν αν θέλω να παρακολουθήσω αρμονία είπα "γιατί όχι;". Το χρόνο που άρχισα αρμονία στην αρχή μου φάνηκαν ωραία τα μαθήματα αλλά μετά ήταν εφιάλτης. Στα μισά μαθήματα οι καθηγητές δεν μπορούσαν να ελέγξουν τα παιδιά, συνειδητοποίησα πως η αρμονία δεν με ενδιέφερε. 
Τελικά μόνο το πιάνο μου άρεσε. 
Α, να μην ξεχάσω, στα ωδεία τα παιδιά δίνουν 2 φορές το χρόνο εξετάσεις οπότε έχουμε και επιπλέον άγχος  (γιατί αγχώνομαι ΠΑΡΑ πολύ)
Εφόσον δεν μπορούσα να σταματήσω στη μέση της χρονιάς, αποφάσισα να σταματήσω φέτος. (Όλα αυτά έγιναν πέρσι). Άσε που θα πήγαινα και τρίτη γυμνασίου που είναι πολύ σημαντική τάξη και θέλω έτσι και αλλιώς να ανεβάσω το βαθμό μου. Και έχω και τα αγγλικά που  δίνω proficency και τα γαλλικά που δίνω Β1.
Αποφάσισα να κάνω μαθήματα πιάνου στο σπίτι και να πατάω στο ωδείο μόνο για εξετάσεις.
Και τώρα, έρχονται κάποιοι άνθρωποι που αγαπώ και μου λένε "Γιατί να σταματήσεις; Σε αυτούς τους καιρούς χρειάζονται πολλά πτυχία!". "Θα σου είναι πολύ χρήσιμα και δεν το έχεις καταλάβει!" "Πολλοί σταμάτησαν και μετάνιωσαν!"
Προσπαθώ να πους αγνοήσω, αλλά δεν μπορώ. Ποτέ δεν μπορούσα να πω "όχι" και οι άλλοι με έπειθαν πολύ εύκολα. 

Αλλά κάτι που έγινε πριν από λίγους μήνες με έκανε να αναθεωρήσω, φαντάζομαι.
Κατάλαβα πως τα μαθήματα με έκαναν δυστυχισμένη. Ξέρω πως ακούγεται υπερβολικό, αλλά μπείτε στη θέση μου: αναγκαζόμουν να είμαι σε ένα μέρος 5 ώρες την εβδομάδα-χώρια τα επιπλέον μαθήματα- και αυτό επηρέαζε την καθημερινότητά μου.
Σιχαινόμουν τα μαθήματα και δεν το είχα καταλάβει.
Γι' αυτό τώρα δεν θα αφήσω να περάσει το δικό τους. 
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να  συνεχίσω.
Καμία περίπτωση.
Ότι και να λένε.

No comments:

Post a Comment